آموزش طبخ میگو به روش ایتالیایی همراه با سس مخصوص

میگو گونه‌ای از سخت پوستان آبزی است که در بیشتر آبهای جهان اعم از آب شور و آب شیرین یافت می‌شود. میگو یک منبع غذایی برای موجودات دریایی است. میگوها می‌توانند رو به عقب شنا کنند. آنها مقاومت بالایی در برابر مواد سمی در مناطق آلوده دارند. میگو به صورت گسترده‌ای توسط انسان‌ها به عنوان ماده غذایی استفاده می‌شود. همانند سایر خوراک‌های دریایی میگو سرشار از کلسیم، ید، و پروتئین است. همچنین میگو دارای ۱۲۲ تا ۲۵۱ میلی‌گرم کلسترول (بسته به روش آماده‌سازی) می‌باشد. مصرف میگو به علت اثر بر روی سیستم گردش خون انسان سالم ارزیابی می‌شود.

آنها نقش مهمی در زنجیره غذا بازی می‌کنند و منبع غذای مهمی برای حیوانات بزرگتر از ماهی‌ها تا نهنگ‌ها هستند. دم ماهیچه ای از میگوهای بسیاری خوراکی برای انسان‌ها است و آنها برای مصرف انسانی به‌طور گسترده‌ای گرفتار شده‌اند. گونه‌های تجاری میگو از یک صنعت به ارزش ۵۰ میلیارد دلار در سال حمایت می‌کنند و در سال ۲۰۱۰ کل تولید تجاری میگو تقریباً ۷ میلیون تن بود. پرورش میگو در دهه ۱۹۸۰، به ویژه در چین، شایع تر شد و تا سال ۲۰۰۷ برداشت از مزارع میگو بیش از گرفتن میگو وحشی بود. مسائل قابل توجهی با سوگیری بیش از حد زمانی که میگو در وحشی گرفته شده‌است، و با آسیب آلودگی به رودخانه‌ها زمانی که آنها برای حمایت از پرورش میگو استفاده می‌شود وجود دارد. بسیاری از گونه‌های میگو، به عنوان اصطلاح میگو، حدود ۲ سانتیمتر (۰٫۷۹ اینچ) طول دارند، اما برخی از میگوها بیش از ۲۵ سانتیمتر (۹٫۸ سانتیمتر) هستند. بیشتر میگوی بزرگتر به‌طور تجاری مورد هدف قرار می‌گیرند، و اغلب به عنوان شیرینی‌های دریایی، به ویژه در بریتانیا، اشاره می‌شود.