چکیده
درحالی‌که تحقیقات زیادی به بررسی چگونگی تاثیرگذاریِ فناوری بر افراد و گروه‌های درون‌سازمانی می‌پردازند و همچنین چگونگی تأثیرگذاری آن را بر تمامیت سازمانی می‌یابند، اما توجه مستقیمی به تأثیرگذاری فناوری بر روابط میان این سطوح مختلفِ درون‌سازمانی (افراد، گروه‌ها و تشکیلات وسیع) نشده است. این مقاله می‌خواهد حفره‌ی موجود را پر کند. به‌طور خاص، از یک رویکرد تئوری قدیمی استفاده‌شده است تا بتوان یک نظریه درباره‌ی چگونگیِ تأثیر فناوری بر این روابط را تثبیت کرد. بر اساس یک نظرسنجیِ نیمه ساختاری، مدل حاصل ارائه‌شده است. هشت متغیر فناوری در این مدل شناسایی‌شده است که برای تأثیرگذاری بر روابط میان سطوح مختلف یک سازمان، مسئول هستند. به‌عنوان حمله‌ی اولیه به این حوزه، یافته‌های این مقاله می‌تواند پایه و اساسی برای توسعه‌ی نظریه‌ها و آزمایش‌های تجربی بعدی باشد.
